در قرآن کریم داستانی نقل قول شده است که در زمان حکمرانی دقیانوس بر ترکیه و یا روم شرقی بخاطر مذهب مسیحی خود مجبور به فرار از شهر می شوند و در غاری در حدود سیصد سال به خواب میروند و سیصد و نه سال بعد از خواب بلند می شوند و متوجه می شوند که در عصر دیگری قرار دارند و همه مردم به مسیحیت گرویده اند.
در سوره کهف خداوند به این داستان اشاره می کند که به آیاتی از آن در اینجا اشاره می کنیم:
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا ﴿۹)إِذْ أَوَى الْفِتْیَةُ إِلَى الْکَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا ﴿۱۰)ضَرَبْنَا عَلَى آذَانِهِمْ فِی الْکَهْفِ سِنِینَ عَدَدًا ﴿۱۱)ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَیُّ الْحِزْبَیْنِ أَحْصَى لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا ﴿۱۲)
آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!﴿۹)زمانی را به خاطر بیاور که آن جوانان به غار پناه بردند، و گفتند: پروردگار! ما را از سوی خودت رحمتی عطا کن، و راهِ نجاتی برای ما فراهم ساز!﴿۱۰)س در آن غار سالیانى چند بر گوشهایشان پرده زدیم﴿۱۱) آنگاه آنان را بیدار کردیم تا بدانیم کدام یک از آن دو دسته مدت درنگشان را بهتر حساب کردهاند﴿۱۲)
همچنین در ادامه در آیه شانزده به غار نیز اشاره شده است این آیه بسیار زیبا بر تمامی زمانها می تواند دلالت داشته باشد:
